Een opening van een tentoonstelling met een speelvlak van 2 bij 2 meter, buitengesloten zijn achter een glazen pui, een lange smalle pijp, waaruit geen ontkomen mogelijk blijkt, een tegen de sluiting aanschurkend Oost Europees aandoend woonboulevard, tochtige pleinen en ijskoude fonteinen, maar ook de luxe woonkeuken in een statig herenpand of een zaak voor antieke typemachines- dat zijn de spelplekken, die het haart van Ulrike Doszmann vreugdevol laten kloppen.
Het maken van een voorstelling op locatie levert meteen een bijzondere speelplek op.
Een ruimtelijk kader, dat de sfeer, de uitvoering en het personage kan bepalen.
Toevallig langs lopende passanten vormen net als een absurd grote verzameling exotische kamerplanten een bestanddeel van het geheel.
De voorstellingen op locatie voert Ulrike Doszmann altijd in opdracht uit, de opdracht kan variëren van de opmerking: Dit is de plek, kijk maar, wat je ermee doet!, tot een specifiekere kadering, zoals een lezing over fotografie of 'iets met kunst'.
Deze diversiteit maakt het feestelijk, om op dit soort plaatsen te werken.

Een opening van een tentoonstelling met een speelvlak van 2 bij 2 meter, buitengesloten zijn achter een glazen pui, een lange smalle pijp, waaruit geen ontkomen mogelijk blijkt, een tegen de sluiting aanschurkend Oost Europees aandoend woonboulevard, tochtige pleinen en ijskoude fonteinen, maar ook de luxe woonkeuken in een statig herenpand of een zaak voor antieke typemachines- dat zijn de spelplekken, die het haart van Ulrike Doszmann vreugdevol laten kloppen.
Het maken van een voorstelling op locatie levert meteen een bijzondere speelplek op.
Een ruimtelijk kader, dat de sfeer, de uitvoering en het personage kan bepalen.
Toevallig langs lopende passanten vormen net als een absurd grote verzameling exotische kamerplanten een bestanddeel van het geheel.
De voorstellingen op locatie voert Ulrike Doszmann altijd in opdracht uit, de opdracht kan variëren van de opmerking: Dit is de plek, kijk maar, wat je ermee doet!, tot een specifiekere kadering, zoals een lezing over fotografie of 'iets met kunst'.
Deze diversiteit maakt het feestelijk, om op dit soort plaatsen te werken.

Ulrike Doszmanns voorstelling Me & My Fatboy, een voorstelling die meer fysiek theater is dan dans, is een parodie op productdemonstraties. Doszmann maakte de voorstelling in samenwerking met Laura Las en Leonard Bedeaux in het project The Body Building op Theaterfestival Boulevard, een serie korte dansvoorstellingen van DansBrabant in de Willem II Fabriek in ‘s-Hertogenbosch. In de voorstelling geeft Doszmann haar publiek een steeds absurder uitleg van de veelzijdigheid van de Fatboy, waardoor je uiteindelijk het personage dat Doszmann speelt nog beter leert kennen dan het product.

Met Stalin’s hamster gaat Ulrike Doszmann op zoek naar haar verleden in het Oostblok. Opgroeien in de voormalige DDR doet iets met je. Maar wat precies? In haar voorstelling laat ze zien, wat niet meteen voor de hand ligt. Naast de topsport, de optochten, grijs vervallen gevels en een hele lange muur had het Oostblok nog veel meer te bieden. Poëtische dans, folklore zo mooi, dat de tranen in je ogen schieten, en om dat alles heen een landschappelijk tapijt van oogstrelende schoonheid.